วันอังคารที่ 19 มีนาคม พ.ศ. 2556

เร่ว

เร่ว
ชื่อวิทยาศาสตร์ :   Amomum xanthioides  Wall.
ชื่อสามัญ :  Bustard cardamom, Tavoy cardamom
วงศ์ :   Zingiberaceae
ชื่ออื่น :   หมากแหน่ง (สระบุรี) หมากเนิง (อีสาน) มะอี้ หมากอี้ มะหมากอี้ (เชียงใหม่) หน่อเนง (ชัยภูมิ)

 ลักษณะทางพฤกษศาสตร์ : เป็นพืชล้มลุก มีเหง้าหรือลำต้นอยู่ในดิน จัดเป็นพืชสกุลเดียวกับ กระวาน ข่า ขิง ใบมีลักษณะยาวเรียว ปลายใบแหลมและห้อยโค้งลง ก้านใบมีขนาดสั้น ออกดอกเป็นช่อจากยอดที่แทงขึ้นมาจากเหง้า ดอกมีสีขาวก้านช่อดอกสั้น ผลมีขนสีแดงปกคลุม เมล็ดมีสีน้ำตาล เร่วมีหลายชนิด เช่น เร่วหอม เร่วช้าง เร่วกอ ซึ่งเร่วเหล่านี้มีลักษณะต้นแตกต่างกันไป

ส่วนที่ใช้ :  เมล็ดจากผลที่แก่จัด ราก ต้น ใบ ดอก ผล

สรรพคุณ :
เมล็ดจากผลที่แก่จัด  -  เป็นยาแก้ท้องขึ้น ท้องอืดเฟ้อ ขับลม แก้คลื่นเหียนอาเจียน ขับน้ำนมหลังจากคลอดบุตร
ราก - แก้หืด แก้ไอ แก้ไข้เซื่องซึม
 ต้น - แก้คลื่นเหียน อาเจียน
 ใบ - ขับลม แก้ปัสสาวะพิการ
 ดอก - แก้พิษอันเกิดเป็นเม็ดผื่นคันตามร่างกาย
 ผล- รักษาโรคริดสีดวงทวาร แก้ท้องอืดเฟ้อ แก้ปวดท้อง

วิธีและปริมาณที่ใช้
- แก้อาการท้องอืด ท้องเฟ้อ ขับลมแน่นจุกเสียด
โดยนำเมล็ดในของผลแก่มาบดเป็นผง รับประทานครั้งละ 1-3 กรัม (ประมาณ 3-9 ผล) วันละ 3 ครั้ง หลังอาหาร
 - ใช้เป็นเครื่องเทศ โดยใช้เมล็ด

สารเคมี: - Essential Oil น้ำมันหอมระเหยจากผล P-Methyloxy- trans ethylcinnamate

 อ้างอิงจากhttp://www.rspg.or.th/plants_data/herbs/herbs_06_8.htm เพื่อเป็นความรู้กับผู้ที่สนใจด้านสุขภาพและการใช้สมุนไพรอย่างถูกวิธี  


ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น